Teatr KTO w encyklopedii
Z Wikipedii, wolnej encyklopedii Przejdź do nawigacji Przejdź do wyszukiwaniaTeatr KTO – teatr założony przez studentów Uniwersytetu Jagiellońskiego w Krakowie w roku 1977.
1 stycznia 2005 roku Teatr KTO uzyskał status Teatru Miejskiego. Do roku 2016 siedziba teatru znajdowała się przy ul. Gzymsików 8 w Krakowie. Od roku 1985 grupa Teatru KTO uprawia również teatr uliczny nawiązujący do tradycji teatru jarmarcznego, kuglarskiego, wędrownego, a więc tradycji europejskiej teatru średniowiecznego. Teatr ten z doświadczeń scenicznych, ale także z eksperymentów z teatrem ulicznym, wykształcił specyficzny język przekazu teatralnego, którego tworzywem jest ciało aktora, ruch, głos, muzyka, a w bardzo ograniczonym wymiarze słowo.
Teatr KTO, prezentował swe przedstawienia na najważniejszych festiwalach teatralnych w Polsce, a także Albanii, Austrii, Belgii, Białorusi, Brazylii, Bułgarii, Chorwacji, Czechosłowacji, Francji, Gruzji, Hiszpanii, Holandii, Iranie, Kolumbii, Korei Południowej, Kostaryce, Litwie, Meksyku, Niemczech, Norwegii, Portugalii, Rosji, Rumunii, Słowacji, Stanach Zjednoczonych, Szwecji, Tunezji, Ukrainie, Węgrzech, Wielkiej Brytanii, Włoszech. Ponad dwa miliony widzów na całym świecie uczestniczyło w przedstawieniach teatru, tych scenicznych repertuarowych i tych okazjonalnych, prezentowanych tylko raz. Dyrektorem teatru jest Jerzy Zoń.
Teatr KTO jest organizatorem Międzynarodowego Festiwalu Teatrów Ulicznych ULICA[1].
Od roku 2016 ma siedzibę przy ul. Krowoderskiej 74.
Spis treści
Najważniejsze spektakle | edytuj kod
Uliczne | edytuj kod
- Parada Ponurych (1985)
- Don Giovanni (1987)
- Apokryf (1990)
- Cinema (1993)
- Wieża Babel (1993)
- Zapach Czasu (1997)
- Instalacja I - Sutor (1999)
- Kantata (2000)
- Mazepa (2001)
- Parada wodna (2002)
- Quixotage (2007)
- Ślepcy (2010)
- Peregrinus (2015)
Teatralne | edytuj kod
- Ogród rozkoszy (1978)
- Paradis (1983)
- Lustro (1984)
- Gmach (1985)
- Przedstawienie pożegnalne (1986)
- Do góry nogami (1988)
- De la revolution comme un cortege (1989)
- Po czym poznać łyżkę stołową z bliska (1997)
- Sprzedam dom, w którym już nie mogę mieszkać (2003)
- Stryczek dla dwóch, czyli rzeź domowa (2005)
- Atrament dla leworęcznych. Komedia absurdalna (2008)
- Święci tego tygodnia. Komedia obyczajowa (2010)
- Teatr Telewizji. Komedia sensacyjna (2012)
- Rondo (2013)
- Chór Sierot (2014)
- Leon i Matylda (2016)
- Stroiciel grzebieni (2017)
Przypisy | edytuj kod
- ↑ Rusza Międzynarodowy Festiwal Teatrów Ulicznych ULICA. Magiczny Kraków. [dostęp 2017-07-15].
