Tony Roche

Tony Roche w encyklopedii

Tony Roche, właśc. Anthony Dalton Roche (ur. 17 maja 1945 w Wagga Wagga) – australijski tenisista i trener tenisa, zwycięzca 16 turniejów wielkoszlemowych, zdobywca Pucharu Davisa.

W 1986 roku został uhonorowany miejscem w Międzynarodowej Tenisowej Galerii Sławy.

Spis treści

• 1 Kariera tenisowa
  • 1.1 Finały w turniejach wielkoszlemowych
    • 1.1.1 Gra pojedyncza (1–5)
    • 1.1.2 Gra podwójna (13–2)
    • 1.1.3 Gra mieszana (2–3)
• 2 Kariera trenerska
• 3 Przypisy
• 4 Bibliografia

Kariera tenisowa | edytuj kod

Roche starty w tenisie zaczął w 1963 roku, a status zawodowca otrzymał w 1968 z nastaniem ery open^[1]. Jeszcze jako amator wygrał w 1966 French Championships w finale pokonując Istvána Gulyása. W 1965 i 1967 był finalistą tej imprezy. W 1968 został finalistą Wimbledonu, a w latach 1969 i 1970 US Open – jako zawodowiec.

W grze podwójnej triumfował w 13 turniejach Wielkiego Szlema, w 12 tworząc parę z Johnem Newcombe. Debel ten 4 razy wygrał Australian Open (przed 1968 Australian Championships), raz French Open, 4 razy Wimbledon i raz U.S. National Championships (po 1968 US Open). Roche 1 tytuł wielkoszlemowy zdobył razem z Arthurem Ashe, podczas Australian Open w 1977.

Australijczyk sukcesy odnosił również w grze mieszanej, 2–krotnie zostając mistrzem imprez wielkoszlemowych. W 1966 został wspólnie z Judy Tegart Dalton zwycięzcą Australian Championships, a w 1976 wygrał razem z Françoise Durr Wimbledon. Para Toche–Tegart Dalton była w finałach Wimbledonu 1966 i 1969 oraz Australian Championships 1967.

Tony Roche reprezentując Australię w Pucharze Davisa przyczynił się do triumfów drużyny w turnieju w latach 1965–1967 i 1977. Reprezentował swój kraj, z przerwami, od 1964 do 1977 roku, osiągając bilans 14 wygranych meczów przy 5 porażkach (7–3 w singlu i 7–2 w deblu).

W rankingach światowych osiągnął pozycję lidera w klasyfikacji deblowej w 1965, i wicelidera w singlu w 1969^[2]. Po wprowadzeniu komputerowego rankingu ATP najwyżej był na 8. miejscu w grze pojedynczej (16 listopada 1975), a w zestawieniu gry podwójnej na 12. pozycji (30 sierpnia 1977).

Finały w turniejach wielkoszlemowych | edytuj kod

Gra pojedyncza (1–5) | edytuj kod

Gra podwójna (13–2) | edytuj kod

Gra mieszana (2–3) | edytuj kod

Kariera trenerska | edytuj kod

Pracował jako trener Ivana Lendla, Patricka Raftera, Rogera Federera (sezony 2005–2007) i Lleytona Hewitta (sezony 2007–2009 i 2011–2016)^[3][4][5].

Przypisy | edytuj kod

1. ↑ Newcombe: One Of 'Biggest Pacts (ang.). W: St. Petersburg Times [on-line]. 3 stycznia 1968. [dostęp 11 stycznia 2017].
2. ↑ Tony Roche (ang.). tennisfame.com. [dostęp 11 stycznia 2017].
3. ↑ PLAYER PROFILE – Tony Roche (ang.). tennis.com.au. [dostęp 11 stycznia 2017].
4. ↑ Jonathan Overend: Federer in shock split from coach (ang.). W: BBC Sport [on-line]. bbc.co.uk, 12 maja 2007. [dostęp 11 stycznia 2017].
5. ↑ Roche to coach Lleyton Hewitt (ang.). smh.com.au, 26 listopada 2010. [dostęp 11 stycznia 2017].

Bibliografia | edytuj kod

• Profil na stronie ATP (ang.). Association of Tennis Professionals. [dostęp 22 sierpnia 2013].
• Profil na stronie ITF (ang.). International Tennis Federation. [dostęp 22 sierpnia 2013].
• Profil na stronie Pucharu Davisa (ang.). Davis Cup. [dostęp 22 sierpnia 2013].
• Profil na stronie Międzynarodowej Tenisowej Galerii Sławy

Na podstawie artykułu: "Tony Roche" pochodzącego z Wikipedii
OryginałEdytujHistoria i autorzy