Tora Berger

Tora Berger w encyklopedii

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii Przejdź do nawigacji Przejdź do wyszukiwania

Tora Berger (ur. 18 marca 1981 w Ringerike) – norweska biathlonistka, czterokrotna medalistka olimpijska, wielokrotna medalistka mistrzostw świata, triumfatorka klasyfikacji generalnej Pucharu Świata. Siostra Larsa Bergera.

Spis treści

Kariera | edytuj kod

Po raz pierwszy na arenie międzynarodowej pojawiła się w 1999 roku, startując na olimpijskim festiwalu młodzieży Europy w Popradzie. Zdobyła tam srebrny medal w biegu pościgowym. Na rozgrywanych rok później mistrzostwach świata juniorów w Hochfilzen wywalczyła brązowy medal w sprincie.

W Pucharze Świata zadebiutowała 6 grudnia 2001 roku w Hochfilzen, zajmując 93. miejsce w sprincie. Pierwsze punkty wywalczyła 5 grudnia 2002 roku w Östersund, gdzie zajęła 30. miejsce w tej samej konkurencji. Pierwszy raz na podium zawodów pucharowych stanęła 22 stycznia 2005 roku w Anterselvie, gdzie sprint ukończyła na drugiej pozycji. W zawodach tych rozdzieliła Niemkę Kati Wilhelm i swą rodaczkę - Lindę Tjørhom. W kolejnych startach jeszcze 61 razy stawała na podium, odnosząc przy tym 28 zwycięstw: 7 w sprincie, 9 w biegu pościgowym, 7 w biegu maoswym i 5 w biegu indywidualnym. Ostatni raz w czołowej trójce znalazła się 22 marca 2014 roku w Oslo, gdzie była druga w biegu pościgowym. Najlepsze wyniki osiągnęła w sezonie 2012/2013, kiedy zwyciężyła w klasyfikacji generalnej oraz w klasyfikacjach wszystkich konkurencji indywidualnych. Była też druga w sezonie 2013/2014, za Kaisą Mäkäräinen z Finlandii oraz trzecia w sezonach 2008/2009 i 2011/2012, odpowiednio za Szwedką Heleną Jonsson i Kati Wilhelm oraz Niemką Magdaleną Neuner i Darją Domraczewą z Białorusi.

Pierwszy medal wśród seniorek zdobyła w 2006 roku, kiedy razem z Lindą Tjørhom, Halvardem Hanevoldem i Ole Einarem Bjørndalenem zajęła drugie miejsce w sztafecie mieszanej podczas mistrzostw świata w Pokljuce. W tej samej konkurencji była też trzecia na mistrzostwach świata w Anterselvie, zajmując także trzecie miejsce w sztafecie kobiet. Indywidualnie pierwszy raz na podium stanęła na mistrzostwach świata w Östersund w 2008 roku, gdzie była druga w biegu masowym. Rozdzieliła tam Magdalenę Neuner i Rosjankę Jekatierinę Jurjewą. Była tam również czwarta w sprincie, biegu pościgowym i indywidualnym. Następnie była trzecia w biegu indywidualnym podczas mistrzostw świata w Pjongczangu rok później, plasując się za Kati Wilhelm i Teją Gregorin ze Słowenii.

Po zdobyciu srebrnego medalu w sztafecie mieszanej na mistrzostwach świata w Chanty-Mansyjsku w 2010 roku, zdobyła w tej konkurencji złoty medal podczas rozgrywancyh rok później mistrzostw świata w tej samej miejscowości. Zdobyła tam też brązowy medal w biegu masowym, za Neuner i Domraczewą. Kolejne cztery medale wywalczyła na mistrzostwach świata w Ruhpolding w 2012 roku. Zwyciężyła w sztafecie mieszanej, biegu indywidualnym i biegu masowym, a w sztafecie kobiet była trzecia.

Podczas mistrzostw świata w Novym Měscie w 2013 roku zdobywała medale we wszystkich konkurencjach, zarówno indywidualnych jak i drużynowych. Wywalczyła złote medale w sztafecie mieszanej, sztafecie kobiet, biegu indywidualnym oraz biegu pościgowym. Na drugim stopniu podium stawała w sprincie oraz biegu pościgowym, ustępując odpowiednio Ukraińce Ołenie Pidhrusznej oraz Darji Domraczewej.

W 2006 roku wystartowała na igrzyskach olimpijskich w Turynie, gdzie była między innymi trzynasta w biegu indywidualnym i piąta w sztafecie. Na rozgrywanych cztery lata później igrzyskach w Vancouver zwyciężyła w biegu indywidualnym, wyprzedzając Jelenę Chrustalową z Kazachstanu i Darję Domraczewą. Została tym samym pierwszą w historii Norweżką, która zdobyła złoty medal olimpijski w tej konkurencji. Dwa dni wcześniej była piąta w biegu pościgowym, a w sztafecie zajęła tym razem czwarte miejsce. Brała też udział w igrzyskach olimpijskich w Soczi w 2014 roku, gdzie zdobyła trzy medale. Najpierw była druga w biegu pościgowym, plasując się między Domraczewą a Teją Gregorin. Następnie razem z Tiril Eckhoff, Emilem Hegle Svendsenem i Ole Einarem Bjørndalenem zwyciężyła w sztafecie mieszanej. Ponadto wspólnie z koleżankami była też trzecia w sztafecie.

Przed rozpoczęciem sezonu 2011/2012 w biathlonie, spróbowała sił w biegach narciarskich, występując w pierwszych zawodach Pucharu Świata w biegach narciarskich w Sjusjøen. W biegu na 10 km techniką dowolną zajęła tam czwarte miejsce, a w sztafecie 4x5km zajęła drugie miejsce. Były to jej jedyne starty w zawodach tego cyklu.

W 2013 nagrodzona medalem Holmenkollen[1]. Ogłosiła zakończenie kariery sportowej po sezonie 2013/2014[2].

W czerwcu 2010 roku w Lesja wzięła ślub z Trondem Teveldalem[3]. W 2015 roku urodził się ich syn, Aleksander[4].

Osiągnięcia w biathlonie | edytuj kod

Igrzyska olimpijskie | edytuj kod

Mistrzostwa świata | edytuj kod

Mistrzostwa świata juniorów | edytuj kod

Mistrzostwa Europy | edytuj kod

Puchar Świata | edytuj kod

Miejsca w klasyfikacji generalnej | edytuj kod

Zwycięstwa w zawodach indywidualnych | edytuj kod

Miejsca na podium chronologicznie | edytuj kod

(drużynowo)

Miejsca w poszczególnych zawodach Pucharu Świata | edytuj kod

Puchar IBU | edytuj kod

Miejsca w klasyfikacji generalnej | edytuj kod

Osiągnięcia w biegach narciarskich | edytuj kod

Puchar Świata | edytuj kod

Miejsca w klasyfikacji generalnej | edytuj kod

Miejsca w poszczególnych zawodach Pucharu Świata | edytuj kod

Miejsca na podium | edytuj kod

(drużynowo)

Przypisy | edytuj kod

  1. ↑ Mette Habberstad: Holmenkollmedaljen til Tora Berger og Martin Fourcade (norw.). skiforeningen.no, 2013-03-03. [dostęp 2013-12-07].
  2. ↑ Ta ostatnia niedziela (pol.). biathlon.pl. [dostęp 2014-03-23].
  3. ↑ Tora Berger er blitt mamma (norw.)
  4. ↑ Bedre barnevakter kunne vi ikke ha ønsket oss (norw.)
  5. ↑ Zawody wygrała zdyskwalifikowana później Jekatierina Juriewa

Bibliografia | edytuj kod

Kontrola autorytatywna (osoba):
Na podstawie artykułu: "Tora Berger" pochodzącego z Wikipedii
OryginałEdytujHistoria i autorzy