Virginia Wade w encyklopedii
Z Wikipedii, wolnej encyklopedii Przejdź do nawigacji Przejdź do wyszukiwaniaVirginia Sarah Wade (ur. 10 lipca 1945 w Bournemouth) – brytyjska tenisistka, trzykrotna zwyciężczyni turniejów wielkoszlemowych w grze pojedynczej i czterokrotna w deblu.
Spis treści
- 1 Kariera tenisowa
- 2 Finały turniejów wielkoszlemowych (3)
- 3 Finały turniejów wielkoszlemowych w grze podwójnej (10)
- 4 Historia występów wielkoszlemowych
- 5 Finały turniejów WTA
- 6 Występy w Turnieju Mistrzyń
- 7 Występy w turnieju WTA Doubles Championships
- 8 Uwagi
- 9 Przypisy
- 10 Bibliografia
Kariera tenisowa | edytuj kod
Wade nauczyła się grać w tenisa w Afryce Południowej, gdzie przeprowadzili się jej rodzice, gdy miała zaledwie roczek. Jej ojciec objął stanowisko archidiakona Durbanu. Gdy Virginia miała 15 lat, jej rodzina ponownie sprowadziła się do Anglii, a młoda Wade rozpoczęła naukę w szkole dla dziewcząt Tunbridge Wells w Kent. Po ukończeniu szkoły, Virginia udała się na studia matematyczne i fizyczne na uniwersytecie Sussex, kończąc je w roku 1966.
Operując slajsowanym, jednoręcznym backhandem i dobrą grą wolejową, odnosiła wiele sukcesów na nawierzchni trawiastej. Jej kariera trwała kilkadziesiąt lat, występowała na Wimbledonie jeszcze w 1987. W latach 1967–1979 figurowała w czołowej dziesiątce rankingu światowego, w tym jako nr 2 w 1968 i 1975 roku.
Najbardziej zapamiętane zostało jej zwycięstwo w grze pojedynczej na Wimbledonie w 1977; w stulecie turnieju pokonała w półfinale słynną Amerykankę Chris Evert, a w finale Betty Stöve. Miała wówczas już 32 lata i był to jej 17. Wimbledon; nagrodę wręczała wyjątkowo królowa Elżbieta II, która obchodziła w tym czasie srebrny jubileusz wstąpienia na tron brytyjski.
Odnosiła sukcesy także na innych imprezach wielkoszlemowych. Wygrywała Australian Open w singlu (1972) i deblu (1973); French Open w deblu (1973); US Open w singlu (1968 w kategorii „open”) i deblu (1969, 1973, 1975). Kilkakrotnie przegrywała także finały tych turniejów – 1970 finał debla na Wimbledonie, 1969 finał singla amatorek na US Open, 1979 finał debla na French Open; pięciokrotna finalistka debla na US Open (1968 w amatorkach, 1969 w „open”, 1970, 1972 i 1976).
Łącznie wygrała 55 turniejów zawodowych; wygrywała m.in. prestiżowe Italian Open na Foro Italico w Rzymie (1971 w grze pojedynczej, 1968, 1971, 1973, 1983 w grze podwójnej; 1970 finalistka debla, 1968 finalistka miksta). W latach 1967–1983 reprezentowała Wielką Brytanię w Pucharze Federacji (zajmuje czołowe miejsca w historii Pucharu pod względem ilości rozegranych pojedynków oraz meczów międzypaństwowych, w których brała udział); 1965-1985 występowała także w Pucharze Wightmana.
Trenerem Wade przez większość kariery był Jerry Teeguarden, ojciec amerykańskiej tenisistki Pam Teeguarden, zwyciężczyni dwóch turniejów wielkoszlemowych w grze podwójnej, w latach 1974 i 1977.
W roku 1982 została pierwszą kobietą wybraną do Wimbledon Commitette.
Wade aż dwudziestoczterokrotnie występowała w grze pojedynczej na kortach Wimbledonu, co do dzisiaj zostało nie pobitym rekordem.
W 1989 jej nazwisko wpisano do Międzynarodowej Tenisowej Galerii Sławy.
Odkąd zakończyła zawodową karierę tenisową Virginia Wade zajmuje się komentowaniem turniejów tenisowych dla stacji BBC.
Finały turniejów wielkoszlemowych (3) | edytuj kod
Wygrane (3) | edytuj kod
Finały turniejów wielkoszlemowych w grze podwójnej (10) | edytuj kod
Wygrane (4) | edytuj kod
Przegrane finały (6) | edytuj kod
Historia występów wielkoszlemowych | edytuj kod
W, wygrany turniej
F, przegrana w finale
SF, przegrana w półfinale
QF, przegrana w ćwierćfinale
xR, przegrana w x rundzie
A, brak startu
NH, turniej się nie odbył
Turniej Australian Open odbył się dwukrotnie w 1977 roku (styczeń i grudzień), za to nie został rozegrany w 1986.
Początek Ery Open
Występy w grze pojedynczej | edytuj kod
Występy w grze podwójnej | edytuj kod
Występy w grze mieszanej | edytuj kod
Finały turniejów WTA | edytuj kod
Gra pojedyncza 108 (57–51) | edytuj kod
Przed Erą Open 5 (2–3) | edytuj kod
W Erze Open 103 (55–48) | edytuj kod
Gra podwójna 109 (59–50) | edytuj kod
Przed Erą Open 6 (1–5) | edytuj kod
W Erze Open 104 (59–45) | edytuj kod
Gra mieszana 6 (4–2) | edytuj kod
Przed Erą Open 1 (0–1) | edytuj kod
W Erze Open 5 (4–1) | edytuj kod
Występy w Turnieju Mistrzyń | edytuj kod
W grze pojedynczej | edytuj kod
W grze podwójnej | edytuj kod
Występy w turnieju WTA Doubles Championships | edytuj kod
Uwagi | edytuj kod
- ↑ a b c d e f g Brak danych o turnieju i wyniku w oficjalnych komunikatach WTA, ale w profilu tenisistki na stronie WTA widnieje, jako zwycięstwo turniejowe.
- ↑ Virginia Wade miała w grupie taki sam bilans zwycięstw, jak Chris Evert, lecz mimo korzystniejszego bilansu setów do finału awansowała Amerykanka, gdyż była lepsza w bezpośrednim spotkaniu.
Przypisy | edytuj kod
- ↑ Oficjalny komputerowy ranking WTA rozpoczął się od 1975 roku. Dane wcześniejsze podane na podstawie „The Bud Collins History of Tennis”, Third Edition 2017.
Bibliografia | edytuj kod
- Profil na stronie WTA (ang.). Women’s Tennis Association. [dostęp 3 grudnia 2018].
- Profil na stronie ITF (ang.). International Tennis Federation. [dostęp 3 grudnia 2018].
- Profil na stronie Pucharu Billie Jean King (ang.). Billie Jean King Cup. [dostęp 3 grudnia 2018].
