9P133 Malutka-P w encyklopedii
Z Wikipedii, wolnej encyklopedii Przejdź do nawigacji Przejdź do wyszukiwania9P133 Malutka-P – radziecka samobieżna wyrzutnia przeciwpancernych pocisków kierowanych 9M14 Malutka stworzona na bazie pojazdu BRDM-2.
Historia | edytuj kod
Wraz z pojawieniem się przeciwpancernych zestawów rakietowych drugiej generacji rozpoczęto w Związku Radzieckim prace nad modernizacją starszych zestawów, w celu dostosowania ich do warunków perspektywicznego pola walki. Dla zestawu Malutka skonstruowano aparaturę do półautomatycznego kierowania pociskiem, którą zamontowano na podwoziu samochodu opancerzonego BRDM-2, tworząc wyrzutnię 9P133. Wraz ze zmodernizowanym pociskiem 9M14P, jako zestaw „Malutka-P” (P od „połuawtomaticzeskij”), przyjęto ją oficjalnie do uzbrojenia Armii Radzieckiej 18 grudnia 1969 r. Seryjna produkcja rozpoczęła się dopiero w 1971 (17 pojazdów), a na większą skalę - w 1972 roku[1]. Zastąpiła w produkcji poprzednią samobieżną wyrzutnię 9P122 pocisków 9M14M Malutka-M, na tym samym podwoziu (najłatwiejszą możliwość identyfikacji stanowi jedno okno z przodu 9P122 i dwa okna w 9P133). Oprócz krajów Układu Warszawskiego, w tym w Polsce, zestaw był eksploatowany w niektórych państwach bliskowschodnich (z dużym powodzeniem w wojnie 1973 r.) i afrykańskich.
Rumuński 9P133 po wystrzeleniu pociskuPrzypisy | edytuj kod
- ↑ A. Szyrokorad, PTURy...
Bibliografia | edytuj kod
- Przeciwpancerna wyrzutnia rakietowa 9P133 (pol.). MON. [dostęp 2010-05-08].
- Aleksandr Szyrokorad, PTURy wtorogo pokolenija w: Tiechnika i Woorużenie nr 10/2000, s.23-24 (ros.)
