Kostrzewa olbrzymia

Kostrzewa olbrzymia w encyklopedii

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii Przejdź do nawigacji Przejdź do wyszukiwania

Kostrzewa olbrzymia (Festuca gigantea L. Vill.) – gatunek rośliny z rodziny wiechlinowatych.

Spis treści

Zasięg występowania | edytuj kod

Występuje w całej niemal Europie i na obszarach Azji o klimacie umiarkowanym i zimnym, a także ciepłym (India, Nepal, Pakistan)[2]. W Polsce jest gatunkiem pospolitym na stanowiskach naturalnych, jest również rośliną ozdobną.

Języczek i pochwy liściowe

Morfologia | edytuj kod

Pokrój
Wieloletnia wysoka luźnokępkowa żywo zielona trawa.
Łodyga
Słabo ulistniona o źdźbłach łukowato podnoszących wysokości od 0,6 do 1,5 m.
Liście
Długie, zwisające, szerokie od 0,6-1,5 cm, soczysto zielone, o wiotkiej blaszce i otwartej pochwie liściowej. U wylotu pochew liściowych charakterystyczne, wydatne dwa sierpowate uszka. Języczek krótki, ucięty. Na źdźbłach występuje od trzech do pięciu siedzących liści, obejmujących je dwoma dużymi uszkami.
Kwiaty
Zebrane w luźną i słabo rozgałęzioną, zwisająca, o cienkich gałązkach wiechę o długości do 40 cm, która w okresie kwitnienia staje się rozpierzchła, po przekwitnięciu znów ścieśnia się. Najniższa gałązka wiechy zawiera 4–6 kłosków, a jej odgałęzienia 1–3 kłoski. Kłoski mają długość ok. 1 cm i zawierają przeważnie 7–8 kwiatów o ostro zakończonych plewach, z lekko falistą długą do 2 cm ością. Plewki dolne są sztywne. Kwitnie czerwiec–lipiec.

Biologia i ekologia | edytuj kod

Rozwój
Bylina, hemikryptofit, (pączki zimujące znajdują się na poziomie ziemi). Kwitnie w okresie od czerwca do lipca. Dobrze znosi mrozy i suszę.
Siedlisko
Rośnie w lasach liściastych i zaroślach, zwłaszcza w zbiorowiskach łęgowych w dolinach potoków na glebach piaszczystych i próchnicznych, zasobniejszych, wilgotnych, obojętnych lub nisko zasadowych. Preferuje stanowiska słoneczne, umiarkowanie zacienione, umiarkowanie chłodne warunki klimatyczne.
Fitosocjologia
W klasyfikacji zbiorowisk roślinnych gatunek charakterystyczny (Ch.) dla związku (All.) Alno-Ulmion. Gatunek wyróżniający dla zespołu (Ass.) podgórskiego łęgu jesionowego (Carici remotae-Fraxinetum)[3]. Gatunek neutralny wobec kontynentalizmu.

Zmienność | edytuj kod

Tworzy mieszańce z k. czerwoną, kostrzewą łąkową, k. owczą, k. różnolistną, k. trzcinowatą[4].

Zastosowanie | edytuj kod

Kostrzewa olbrzymia jest jedną z najlepszych traw ozdobnych. Ceniona jest[przez kogo?] ze względu na okazałe kwiatostany i soczystą zieleń. Wykorzystywana jest na rabaty w ogrodzie, do skrzynek i pojemników na balkon. Stosowana jest do suchych bukietów. Rozmnaża się przez nasiona wysiewane jesienią lub wiosną albo przez podział kęp. Najlepiej rośnie w pełnym słońcu, ale toleruje też półcień[5].

Przypisy | edytuj kod

  1. ↑ Stevens P.F.: Angiosperm Phylogeny Website (ang.). 2001–. [dostęp 2011-01-30].
  2. ↑ a b Germplasm Resources Information Network (GRIN). [dostęp 2011-01-17].
  3. ↑ Matuszkiewicz Władysław. Przewodnik do oznaczania zbiorowisk roślinnych Polski. Wyd. Naukowe PWN, Warszawa, 2006. ​ISBN 83-01-14439-4​.
  4. ↑ Rutkowski Lucjan. Klucz do oznaczania roślin naczyniowych Polski niżowej. Wyd. Naukowe PWN, 2006. ​ISBN 83-01-14342-8​
  5. ↑ GeoffreyG. Burnie GeoffreyG. i inni, Botanica : ilustrowana, w alfabetycznym układzie, opisuje ponad 10 000 roślin ogrodowych, Niemcy: Könemann, Tandem Verlag GmbH, 2005, ISBN 3-8331-1916-0, OCLC 271991134 .

Bibliografia | edytuj kod

  1. D. Gayówna, Ewa Śliwińska: Rośliny łąk. Warszawa: PZWS, 1960.
  2. Mała Encyklopedia Rolnicza, Państwowe Wydawnictwo Rolnicze i Leśne, Warszawa, 1964.
  3. Rutkowski Lucjan. Klucz do oznaczania roślin naczyniowych Polski niżowej. Wyd. Naukowe PWN, 2006. ​ISBN 83-01-14342-8​.
Identyfikatory zewnętrzne (takson):
Na podstawie artykułu: "Kostrzewa olbrzymia" pochodzącego z Wikipedii
OryginałEdytujHistoria i autorzy