Powiat dobromilski

Powiat dobromilski w encyklopedii

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii Przejdź do nawigacji Przejdź do wyszukiwania

Powiat dobromilski – powiat ziemski, istniejący za czasów Galicji i II Rzeczypospolitej. Został utworzony w 1850 (należał wówczas do cyrkułu sanockiego), 30 września 1876 został do niego przyłączony powiat birczański.

 Osobny artykuł: Powiat dobromilski (Galicja).

W 1921 powiat posiadał powierzchnię 901 km2 i liczył 73 259 osób i należał do województwa lwowskiego.

1 sierpnia 1934 r. dokonano nowego podziału powiatu na (zbiorcze) gminy wiejskie[1], utworzone z dotychczasowych gmin jednostkowych (wieś=gmina), pochodzących jeszcze z czasów Austro-Węgier.

Po wojnie większa część powiatu pozostała w Polsce, jednakże miasta Dobromil i Chyrów, gminy Nowe Miasto, Bąkowice i Starzawa, wschodnie części gmin Dobromil i Krościenko oraz północno-wschodni fragment gminy Nowosiółki Dydyńskie weszły w skład ZSRR.

Spis treści

Starostowie | edytuj kod

Zastępcy
  • Kazimierz Jacewicz (od 1930)[7]

Gminy w 1934 roku | edytuj kod

(P) = w 1945 roku w całości lub w części w Polsce

Powiat funkcjonował do 1945, kiedy to w związku z ostatecznym ustaleniem granicy państwowej Polski przestał istnieć.

Większość gmin zachodniej części powiatu włączono do powiatu przemyskiego, a wschodnią do rejonu starosamborskiego obwodu drohobyckiego USRR.

Miejscowości | edytuj kod

Decyzją Ministra Spraw Wewnętrznych zostały zmienione nazwy miejscowości z niemieckich na polskie od 11 marca 1939[8]:

Terytorium powiatu | edytuj kod

Do powiatu należał cały obszar obecnej gminy Bircza, część terenu gminy Dubiecko, gminy Fredropol i gminy Ustrzyki Dolne, oraz część rejonu starosamborskiego Ukrainy.

Były to miejscowości: Arłamów, Bąkowice, Bircza, Błozew Dolna, Błozew Górna, Boguszówka, Boniowice, Borownica, Borysławka, Brzeżawa, Brzuska, Chyrów, Dobromil, Dobrzanka, Falkenberg, Grabownica Wólczańska, Grąziowa, Grodowice, Grodzisko, Hubice, Hujsko, Huta Brzuska, Huwniki, Jamna Dolna, Jamna Górna, Jasienica Sufczyńska, Jawornik Ruski, Jureczkowa, Kalwaria Pacławska, Katyna Ruska, Katyna Szlachecka, Kniażpol, Komarowice, Koniów, Kopysno, Korzeniec, Kotów, Krajna, Kreców, Kropiwnik, Krościenko, Kuźmina, Kwaszenina, Lachawa, Lacko, Leszczawa Dolna, Leszczawa Górna, Leszczawka, Leszczyny, Lipa, Łodzinka Dolna, Łodzinka Górna, Łomna, Łopuszanka, Łopusznica, Makowa, Malawa, Michowa, Nanowa, Nowa Wieś, Nowe Miasto, Nowosielce Kozickie, Nowosiółki Dydyńskie, Obersdorf, Pacław, Paportno, Piątkowa Ruska, Polana, Posada Nowomiejska, Posada Rybotycka, Prinzenthal, Przedzielnica, Rosochy, Rozenburg, Rozpucie, Roztoka, Rudawka, Rybotycze, Słochynie, Smolnica, Sopotnik, Stara Bircza, Starzawa, Stebnik, Steinfels, Sufczyna, Suszyca, Tarnawa, Tarnawka, Terło, Towarnia, Trójca, Truszowice, Trzcianiec, Wojtkowa, Wojtkówka, Wola Korzeniecka, Wola Krecowska, Wolica, Żohatyn.

Przypisy | edytuj kod

  1. ↑ Dz.U. z 1934 r. nr 64, poz. 541
  2. ↑ Ruch służbowy. „Dziennik Urzędowy Województwa Lwowskiego”. Nr 11, s. 2, 15 listopada 1926. 
  3. ↑ Ruch służbowy. „Dziennik Urzędowy Województwa Lwowskiego”. Nr 12, s. 1, 15 grudnia 1926. 
  4. ↑ Starostowie odznaczeni za popieranie przysposobienia wojskowego
  5. ↑ Spis urzędników i funkcjonariuszów niższych władz administracji ogólnej Województwa Lwowskiego według stanu z dnia 31 grudnia 1930 r., 1931, s. 15 .
  6. ↑ Mianowania starostów. „Gazeta Lwowska”, s. 2, Nr 125 z 3 czerwca 1936. 
  7. ↑ Ruch służbowy. „Lwowski Dziennik Wojewódzki”. Nr 8, s. 155, 25 maja 1930. 
  8. ↑ Zmiana niemieckich nazw miejscowości. „Gazeta Lwowska”, s. 2, Nr 60 z 15 marca 1939. 
Na podstawie artykułu: "Powiat dobromilski" pochodzącego z Wikipedii
OryginałEdytujHistoria i autorzy